Foto omslag: John Arthur Miller
ISBN nummer: 9789077728161
Te bestellen bij: www.discoverybooks.nl en bol.com, prijs 14,90 euro
Schrijver, filosoof en leraar Hein Stufkens over het boek: “Ik vind dat je een prachtig boek geschreven hebt. Het leest bijna als een roman. En je bent erin geslaagd op zo’n manier over jezelf te schrijven dat wat jij meemaakt (e) een universele betekenis krijgt: het is een bemoedigend boek voor iedereen die wil LEVEN, ongeacht of je ziek bent of niet.“
Nieuwsbrief van Het Steunpunt Terneuzen, centrum voor (ex) kankerpatienten, hun naasten en mensen met een chronisch ziektebeeld: “ In dit boek beschrijft de auteur haar ziekteproces toen ze als jonge vrouw met borstkanker werd geconfronteerd, en de spirituele zoektocht waarbij yoga en meditatie een belangrijke rol speelden. Ze weet hoe wezenlijk belangrijk begeleiding is en ook hoe boeken met een positieve boodschap die hoop en herkenning bieden, enorm kunnen steunen.“
Naast het boek heb ik meegewerkt aan de documentaire: Het Licht van Tabor, van Jaap Mees en Paul Simons. Hier ben ik één van de vier geïnterviewde en gefilmde personen. Zie voor de trailer:
Hieronder een deel van het eerste hoofdstuk uit het boek:
December 2004
Op 22 december kreeg ik te horen een ‘slecht gedifferentieerd adenocarcinoom’ van 2, 3 cm. te hebben in mijn linkerborst, linker bovenkwadrant. Terwijl ik met een conversatiegroepje Frans aan tafel zat, ging mijn mobieltje. De huisarts vertelde me het nieuws terwijl ik even naar de gang was gelopen.
Daar stond ik dan, zesendertig jaar oud, nooit geconfronteerd geweest met ernstige ziekte of dood in nabije familie, en toch trof het noodlot mij zomaar. Borstkanker.
Ik wist vanaf het eerste moment dat er me een taak te wachten stond. De grootste tot nu toe.
Naar mijn mening worden we allemaal geboren met bepaalde lessen die we moeten leren. Zolang we ze nog niet hebben geleerd, zullen ze zich blijven aanbieden.
Ik had het Chronisch Vermoeidheids Syndroom – ook wel M.E genoemd – gehad, maar mijn les was nog niet geleerd. Ik ging naar een dieper niveau. Kruis naar kracht. Ik zou het aankunnen.
Achter een ziekte schuilt mijns inziens (mij zeer goed realiserend dat dit voor velen o zo discutabel is) zo’n les. Geen schuld door het hebben geleid van een slecht leven, maar een mogelijkheid tot onderzoeken en verandering van oude en ziekmakende (gedachte)patronen.
Het Universele Zijn ofwel de kosmos weet wat ik nodig heb en helpt bij heling en genezing. Mijn vertrouwen hierin, in mijn proces en de aangeboden les, werden nu de allerbelangrijkste leidraad en hierdoor is het mij gelukt positief te blijven en te geloven in genezing. Mijn ziekte had een zin. Het gaf mij een actieve houding in mijn eigen helingsproces, het gaf mij hoop en weerhield me van doemdenken en het vervallen in een slachtofferhouding, wat sowieso geen enkele zin heeft en zonde is van het leven zelf.
Negatieve energie was taboe, een dikke streep daardoor.
En het was een halszaak nu, het was echt menens: ik riep iedereen om me heen op mij positieve energie te sturen, en ik ben gek genoeg voor het eerst in mijn leven zelf heel positief in het leven gaan staan! Zelfverantwoording gaan dragen. Rigoureuze keuzes gaan maken. Gestopt met klagen op het moment dat ik er in mijn leven het meeste aanleiding toe zou moeten hebben. Ik was niet boos, had geen gevoelens van onrecht dat me werd aangedaan of rampspoed omdat we al zoveel narigheid hadden beleefd.
Ik hoefde er niet eens mijn best voor te doen.
